46: KİTAP YORUMU : Şeker Portakalı

Kitap Yorumları, Şeker Portakalı,  José Mauro De Vasconcelos, O Meu Pé De Laranja Lima, Aydın Emeç, Can Yayınları, Roman, Çocuk, Edebiyat,
Kitabın Adı: Şeker Portakalı
Yazar: José Mauro De Vasconcelos
Baskı Tarihi: Mart 2014
Sayfa Sayısı: 186
ISBN: 9789750719400
Orijinal Adı: O Meu Pé De Laranja Lima
Çeviri: Aydın Emeç
Yayınevi: Can Yayınları
Kitabın Türü: Roman, Çocuk, Edebiyat

KİTAP HAKKINDA


Yazarlıkta karar kılıncaya kadar, boks antrenörlüğünden ressam ve heykeltıraşlara modellik yapmaya, muz plantasyonlarında hamallıktan gece kulüplerinde garsonluğa kadar çeşitli işlerde çalışan Jose Mauro de Vasconcelosun başyapıtı Şeker Portakalı, "günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü"dür. Çok yoksul bir ailenin oğlu olarak dünyaya gelen, dokuz yaşında yüzme öğrenirken bir gün yüzme şampiyonu olmanın hayalini kuran Vasconcelosun çocukluğundan derin izler taşıyan Şeker Portakalı, yaşamın beklenmedik değişimleri karşısında büyük sarsıntılar yaşayan küçük Zezenin başından geçenleri anlatır. Vasconcelos, tam on iki günde yazdığı bu romanı "yirmi yıldan fazla bir zaman yüreğinde taşıdığını" söyler.

Aydın Emeçin, güzel Türkçesiyle dilimize armağan ettiği Şeker Portakalının başkahramanı Zezenin büyüdükçe yaşadığı serüvenleri, yazarın Güneşi Uyandıralım ve Delifişek adlı romanlarında izleyebilirsiniz.
(Tanıtım yazısından)

KİTAP YORUMU


Cahil Okur’dan herkese selamlar…

Okuma hızım geri gelmişken hiç arayı soğutmadan okumaya devam ediyorum. Bu sefer yine bir çocuk kitabı okudum. Adına her ne kadar çocuk kitabı deseler de bence çok ama çok daha fazlasını hak eden bir kitap. Bu nedenle kendisinden bu yazıda çocuk kitabı olarak bahsetmeme kararı aldım. Lafı uzatmadan hemen yoruma geçeyim.

  1. İçerik Yorumu

Kitabımız sevgili Zeze hakkında. Henüz 6 yaşında olan (tamda 6 yaşında değil aslında ama…) bir Kızılderili melezi bir arkadaşımız. Ablaları ve abisi ve kardeşi ile birlikte yaşıyor ve hayat onlar için oldukça zorlu. Açlıkla mücadele ediyorlar desek yalan olmaz.

Zeze’nin en büyük özelliği bence “Büyüyüp de küçülen” çocuklardan biri olması. Hayata bakış açısı, merakı, sorgulamaları hepsi olgun bir erkeğin yapacağı sorgulamalar. Bununla birlikte çok büyük hedefleri ve bir o kadar daha büyük bir hayal gücüne sahip.

Zeze’nin sizi çoğu noktada verdiği cevaplarla sizi kahkahalara boğacağına eminim. Hele şairlik ve kelebek boyun bağı hakkında dediklerine çok güldüm. Ama gerçekten kelebek boyun bağı takmadan şair olunabileceğine bende inanmıyorum desem : )

Bununla birlikte José Mauro De Vasconcelos’un küçük kahramanı Zeze sizi kahkahaların yanı sıra göz yaşlarına da boğacaktır. “Bir kitap okurken ağlamak mümkün olur mu?” deseler  buna cevabım kesinlikle hayır olurdu.Lakin Zeze’nin başından geçenleri okuduğumda ağladım. Saklamıyorum ciddi ciddi ağladım. Böyle bir bünyeye yakışmasa da bunu yaptım.

 Lakin şunu da söylemeden geçemeyeceğim; şimdi kafalarda büyük ihtimal bir “Küçük Emrah” parodisi gelmiş olabilir lakin Zeze’nin hayatına girdiğinizde olayların bu kadar da düz mantık ile idrak edilemeyeceğini şimdiden söyleyeyim.

  1. Yazım Dili Yorumu

José Mauro De Vasconcelos’un şu an okuduğum tek kitabı “Şeker Portakalı” lakin kısa zaman içinde diğer eserlerini de okumayı planlıyorum. Kitabın çocuklara yönelik olması nedeniyle dili oldukça sade. İnanın kitabın nasıl ilerlediğini anlayamıyorsunuz.akıcılık ve kendine bağlama adına kitaba kesinlikle tam not verdiğimi belirtmem lazım.

  1. Yapısal Yorum
Benim elimdeki baskı eski bir baskı ve kitabı ikinci el olarak 2 TL’ye aldım Yeni baskısı oldukça güzel. Can Yayınları’nın eski basımlarını da sevdiğim için memnunum yapısal olarak kitapta. Sadece içerikte birkaç kelime hataları vardı ki o kadarını artık normal karşılamaya başladım.

SEÇTİĞİM SÖZLER


-Neden kelebek boyun bağı?
-Çünkü kelebek boyun bağı olmadan şair olunamaz. (Sayfa 14)

Sizce gelecek hafta büyümüş olur muyum? (Sayfa 23)

Elbette ki, yaşayan bütün yoksullar güzel şeyler de vermezler  (Sayfa 45)

Yaşamak için çok yaşlılar, her şeyden yorulmuş bir görünüşleri var. (Sayfa 53)

Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur  (Sayfa 54)

Son gözyaşı damlasını da içime akıtarak ve en iyi dayak ilacının yatak olduğunu düşünerek karanlıkta öylece yattım  (Sayfa 72)

Büyükler bir takım masallar anlatıyorlar ve çocukların her anlattıklarına inandıklarını düşünüyorlar.  (Sayfa 115)

Boşuna zahmet etme, Godoia. En güzeli ilk yapılan balondur. İlki başarılı olmazsa bir daha yapamaz insan ya da yapmak istemez.  (Sayfa 151)


Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi.  (Sayfa 190)

25 yorum:

  1. küçükken okumaya başlayıp yarım bıraktığım bir kitaptı ve uzun zamandır sonunu merak ediyorum gerçekten. Yakın bir zamanda kitabı tekrar edineceğim okumak için..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok ıyı edersin Yusuf, gerçekten çocuk kitabı olaak nitelendirilse de oldukça etkili ve anlattıkları büyüklere çok şey ifade edecek bir kitap.

      Sil
  2. Ben iki hafta ağlamıştım Cahil. Ben de yüreğimde taşırım Zeze'yi...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zeze gerçekten unutamayacağım karakterlerden biri olacak. Bu çocuk sevilmeyecek gibi değil

      Sil
  3. İlgi çekici bir kitaba benziyor, yorumladığınız için teşekkürler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben teşekkür ederim değer verip okuduğun için Semih kardeşim. Umarım kısa zaman içinde okursun

      Sil
  4. Daha başlığı görür görmez nostaljik bir hisse büründüm okur. ^^
    kitaptan o kadar güzel kısımları barındırmışsın ki satırların da, doğrusu biraz da bu beni nostaljik hissiyata sürükledi. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne mutlu bana o zaman River :D Gerçekten unutulacak gibi bir kitap değil. Çok ama çok beğendim ben

      Sil
  5. Küçük Ağacın Eğitiminden sonra bir Kızılderili daha yani... :D Bu seferki melez ama olsun. Bu kitabı çok çok önceden okumuştum ama tek bir satır bile hatırlamıyorum. Her kitapçıya girdiğimde rastlıyorum zaten, kapağı da çok hoşuma gidiyor, tekrar okumak istiyorum. Bu yazıdan sonra bu isteğim biraz daha arttı diyebilirim.
    Sanki biraz Küçük Prens havası da sezdim kitapta, bir çocuğun gözünden son derece saf ve doğru tespitler var alıntılarda.
    Eline sağlık, güzel bir kitap yorumu olmuş yine, darısı başıma, bir gün okurum inşallah. :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Küçük prense göre bene bütünleşmesi daha kolay. aramızdaki tek fark onun Amerika kıtasında olması. Güzel yorumun için teşekkürler :D

      Sil
  6. son yazıma bi baksan yaaaa :)

    YanıtlaSil
  7. Zezeeee benim hayatımın aşkı! Çok güzel bir yazıydı, emeğine sağlık. Bende sana hak veriyorum. Şeker portakalı sadece çocuk kitabı değil, her yaşta insanın okuması gereken eğer vakti varsa defalarca okuması gereken bir başyapıt. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Defalarca okumak fikrine katılıyorum. Her okuduğunda farklı bir nokta yakalanabilir ve daha çok "insan" olunabilir.

      Sil
  8. Yararlı bir yazı dizini olmuş anlattığınız kadar güzelse okumayı düşünüyorum :)

    YanıtlaSil
  9. Lisedeyken okumuştum şeker Portakalı'nı ve çok sevmiştim ama detaylarını hatırlamıyorum. Bir de bu kitabın iki devam kitabı varmış. onları da okumak istediğim için bir ara bütün seriyi baştan okumak istiyorum.

    Geçen ay Kitap Ağacı Adana buluşmamızda bu kitabın konusu açıldı. Eğer bunu çok sevdiysen Cengiz Aytmatov'un Beyaz Gemi kitabını oku. İkisi de aynı tarzmış,hatta bir arkadaş Beyaz Gemi'nin Şeker Portakalı'ndan daha iyi olduğunu söyledi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cengiz Aytmatov çok istesem de bir türlü okuyamadığım yazarlardan biri. Bu uyarın sonrası okuyacağım ablacım :D

      Sil
  10. favori kitaplarımdan =) kitaptaki o baobab ağaçlarını brokoli sanardım küçükken. daha doğrusu ne zaman brokoli yesem onlar gleirdi aklıma :D incelemenize sağlık =)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler :D Baobab ağaçları ve brokoli :D Çocuk beyni, çocuk kalbi... Bunlar sırrını hiçbir zaman kaybetmeyecek iki şey

      Sil
    2. Teşekkürler :D Baobab ağaçları ve brokoli :D Çocuk beyni, çocuk kalbi... Bunlar sırrını hiçbir zaman kaybetmeyecek iki şey

      Sil
  11. Kitabı okuduğum zamanlar, yaşı küçük olan yeğenimin kafasından geçenleri merak edip düşüncelerini sorup durduğumu hatırlıyorum. Alıntılarınızı sevdim. Yazarın diğer kitaplarını bende okumadım... 12 gün! ilham yazara gelmemiş resmen çarpmış:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlham ondan arta kalanlarla bile var olmaya devam ediyor diyebiliriz :D

      Sil
  12. Bana çok garip geldi. İlham verdi diyebilirim sağol

    YanıtlaSil
  13. İlk kez kitap okurken ağladım..

    YanıtlaSil

Yorumlarınız Bizim İçin Önemlidir

Blogger tarafından desteklenmektedir.